Nederlandse tekst vind u onderaan!
Besides the fact that Pablo had some minor failure symptoms, we also had an almost empty fuel tank. All petrol stations in and around Dushanbe were closed yesterday evening, so there was not much else to do but find a place to sleep. Eventually we found a spot to sleep but moved again to a different suburb because a dog just didn't want to stop barking. Today is a new day with new opportunities. Our ideal image for today is a petrol station with a toilet, running water and preferably something like a garage so that we can take a good look at Pablo. Of course the first is petrol station that we come across is good enough. New petrol for Pablo with Octane 95 again. We hope that this is what Pablo needs and helps him stop shaking. The Octane 80 petrol we put in him yesterday didn't seem to go down well and resulted in us not being able to go faster than 60km per hour whilst shaking and rattling. Today will be different, we are sure of it!
We are able to use the bathroom and even wash our hands after we pimped and serviced Pablo. Changed the Petrol Filter, built a new belt for the air filter and tried to clean him where we could. We are ready for it, make some crosses and hope for blessing, on to the (perhaps) most difficult part of our journey ... the Pamirs.
Shocking, shaking and vibrating, we then drive on the Dushanbe highway. Drifting between the right lane and the emergency lane, then again at 50 km / h or if we are lucky 80 km / h. Almost as if Pablo can't breathe and is choking. Trucks are not happy with us because we are holding them up. But we are continuing steadily. We inform by text with our mechanic on call, Bart from Artvo cardealership and although we could not really find answers we nevertheless come to the conclusion that the bad petrol with Octane 80 has to be removed. We stop and give a lot of gas in his free gear to quickly use the bad petrol. After a while we have used a lot and continue our trip. We are climbing quite a bit and this is wearing Pablo out. When he really can't go any farther we decide to stop and let him rest and cool. This happens every half hour and it is starting to slow us down considerably. Then moments go well again, but you can feel the time pressure building. The idea is to get to Mongolia in one piece and to drive back home all within the 5 weeks we got off from work.
Then we really come to a stand still. On a slope of around 10% decline. Pablo is able to start and you can hear the power but as soon as you accelerate the engine cuts out. The only thing is to touch the clutch with just the slightest of pressure and try to drive this way without falling backward down the road. It is killing and if you want to go up there we will still need more power in order not to slide down the mountain. A real fight between Bas and Pablo and the mountain. Accelerate a toe, play with the choke, release the clutch and the handbrake ready to intervene when we slide the other way. Oh how damn this is.
A truck driver stops his mini truck and comes to help. We explain the state of affairs in our best Russian. Spark plugs are cleaned, the ignition is checked, try to start again. Now Pablo doesn't do anything anymore, shit. In the burning sun, not only Bas but Pablo also seems overheated. Fresh cold water from the spring by the side of the road is put on the gas pump which immediately evaporates. Next, a dripping wet tea towel is put on it and a lot of vada, a lot of vada because the sun is warm. And wonder of wonder. We are now driving again bright as new! more than two hours away ... Pablo is driving again and not jerky as we had gotten used to, but just smooth and cruising, taking trucks into the mountains. What a boss that truck driver was, and Pablo is too, by the way.
The burning sun suddenly disappeared. A kind of rainstorm crosses the mountains with a very hard wind and great grey magnificent clouds. The road is still of a good condition, excellent asphalt, but we are entering more and more remote areas. You can tell by the signposting and marking that is increasingly missing, nothing for miles on end, the lack of traffic, lots of cattle on the road and mini villages in which children and people wave enthusiastically and scream at you as if you were a movie star.
Along the way we meet a French cyclist. We talked a bit in Englo-French, especially when we let a truck full of cows pass, which got stuck in the water. In the end the truck was not stuck but some cows had fallen over in the truck due to the sharp turns the truck had made. The way the cows were put up straight again was not extremely animal-friendly, so we stopped filming and tried to look as if we were minding our own business. Which was difficult because Saskia had seated herself in the turning with the camera ready to film Pablo taking the corner through the water when the truck full of cows stopped there in front of her to sort out their cargo. After the cows pass we come to a conclusion: when we go downhill with Pablo, his engine stops and falls out. The reborn Pablo just loves to eat the delicious Octane 95 gasoline. But if the engine fails, means that braking is no longer possible, at least not as smooth as you are used to, so we descend on the handbrake with no engine power whatsoever. Easy Breezy and not at all dangerous with a precipice on one side of the road and rocks on the road.
As we now experience the Pamir, it is actually a kind of Viking Run or Strong Man Run for cars. Getting dirty, real obstacles, one (a 4x4 Jeep) is more trained than the other (Renault 5 hero Pablo) but nobody leaves each other behind during the race. At a Sign promoting Tajikistan as a wonderful country we prepare and eat a watermelon, enjoy the view and switch driver. At a bridge we decide to enter a village across the river. We have to refuel, who knows there is something to find to eat. Unfortunately that is not the case. Because of this we have lost the route. We drive further back through bulky puddles. We still get advice from locals over the phone, nobody can speak English but somebody on the other side of someones mobile phone can. His advice: "It's easy to drive to the Pamirs if you know a good route." Fortunately we get it explained from him. We drive on and realize that we must use our eyes to find a good place to sleep because it will soon be dark again. Night is coming and is earlier due to our going East. We succeed in stopping at a nice cove, there is running water which is useful for us and Pablo the next day and we are well off the main dirt road which is safe so that trucks or other vehicles do not accidentally hit us. The adventure has started (really now), another day tomorrow!
================================================================================================
Nederlandse tekst
Behalve dat Pablo wat uitvalverschijnselen had, zaten we ook met een lege tank. Gisteren waren alle benzine in en rondom Dushanbe gesloten dus zat er niet veel anders op dan maar een slaapplek te zoeken. Uiteindelijk in een buitenwijk nog een keer verplaats omdat een hond maar niet wilde stoppen met blaffen. Een nieuwe dag met nieuwe kansen. Ons ideaalbeeld voor vandaag is een tankstation mét een toilet, stromend water én het liefst iets van een garage zodat we Pablo goed onder de loep kunnen nemen. Natuurlijk is het eerste het beste tankstation wat we tegenkomen van alle gemakken voorzien. Nieuwe benzine erin, er is weer 95. Hopen dat Pablo er wat van opknapt. de 80 benzine die erin zat reed niet heel fijn.
We kunnen naar de WC, handen wassen nadat we Pablo hebben opgelapt. Benzine filter vervangen, nieuw riempje voor de luchtfilter gemaakt en wat provisorisch schoongemaakt waar dit kon. We zijn er klaar voor, wat kruisjes slaan en op hoop van zegen, op naar het (misschien wel) zwaarste deel van onze reis... de Pamirs.
Al schokkend, schuddend en trillend rijden we dan op de snelweg Dushanbe uit. Zwalkend tussen de rechter baan en de vluchtstrook, dan weer 50km/u of als we geluk hebben 80km/u. Alsof Pablo geen lucht krijgt en aan het stikken is. Vrachtwagens zijn niet blij met ons. Maar we gaan gestaag door. druk sms verkeer met Artvo komen we toch tot de conclusie dat de slechte benzine eruit moet. Bij een volgende stop maar veel gas geven in z'n vrij om maar die benzine te verbruiken. Als we aan het klimmen zijn, kan hij echt niet harder en moet hij weer aan de kant. Dan gaan er weer momenten goed maar vooral de tijdsdruk is wel te voelen. Het idee is toch om Mongolië te halen en we willen het liefst ook weer terug rijden.
Dan staan we écht stil. Op een helling van ongeveer 10%. starten doet hij fantastisch maar zodra je gas geeft valt de motor uit. Op de koppeling proberen te rijden maar zeker als je omhoog wil zal er toch wat gas bij moeten om niet achteruit de berg af te glijden. Een heus gevecht tussen Bas en Pablo. Een teentje gas geven, spelen met de choke, de koppeling laten opkomen de handrem klaar om in te grijpen als we de andere kant op glijden. Oh wat is dit toch klote.
Een vrachtwagenchauffeur zet z'n minitruck stil en komt helpen. In ons beste Russisch leggen we uit wat de stand van zaken is. Bougies worden schoongemaakt, de ontsteking wordt gecheckt, weer proberen te starten. Nu doet Pablo helemaal niks meer, shit. In de brandende zon lijkt niet alleen Bas maar ook Pablo oververhit. Water op de benzinepomp wat meteen verdampt, een natte theedoek erop en veel vada, heel veel vada want de zon is warm. En wonder boven wonder. We zijn inmiddels ruim twee uur verder... Pablo rijd weer en niet schokkerig zoals we gewend zijn maar gewoon smooth en cruisend, vrachtwagens inhalend de bergen in. Wat een baas is die vrachtwagenchauffeur toch en Pablo trouwens ook.
De brandende zon is dan ineens plotsklaps verdwenen. Een soort regenstorm trekt de bergen over. De weg is nog van goed niveau, prima asfalt, wel gaan we steeds meer afgelegen gebied in. Dat merk je aan de bewegwijzering en markering die steeds meer ontbreekt, sowieso kilometers lang niks, het ontbreken van verkeer, veel vee op de weg en mini dorpjes waarin kinderen en mensen enthousiast zwaaien en gillen naar je alsof je een filmster bent.
Onderweg kwamen we een Franse fietser tegen. Even mee gesproken, zeker toen we een vrachtwagen vol met koeien voor lieten gaan, die vast kwam te zitten in het water. Uiteindelijk zat de vrachtwagen niet vast maar waren er wat koeien omgevallen door de scherpen bochten van de vrachtwagen. Erg diervriendelijk ging dit er niet aan toe, we hebben het filmen dus even gestaakt. Als we downhill gaan met Pablo valt hij uit. De herboren Pablo slurpt maar wat graag de heerlijke 95 benzine op maar goed om nou gas te geven terwijl we de bergen naar beneden gaan is niet heel handig. Maar goed als de motor uitvalt betekend dat remmen ook niet meer gaat, althans niet zo soepel en smooth als je gewend bent dus op de handrem dalen we af.
Zoals de we de Pamir nu ervaren is het eigenlijk een soort Vikingrun voor auto's. Vies worden, heuse obstakels, de een (een 4x4 Jeep) is meer getraind dan de ander (Pablo) maar niemand laat elkaar achter gedurende de race. Bij een Tadzjikistan bord maken we een meloen soldaat, genieten van het uitzicht en doen we een bestuurderswissel. Bij een bruggetje besluiten we een dorpje in te gaan. We moeten tanken, wie weet is er iets van eten te vinden, dat is helaas niet het geval. De route zijn we hierdoor even kwijt. Door lompe plassen rijden we verder terug. We krijgen nog wel advies via de telefoon, niemand kan Engels maar degene aan de telefoon wel. Zijn advies: 'It's easy to drive to the Pamirs if you know a good route.' Gelukkig krijgen we die van hem uitgelegd. We rijden weer door en hebben het besef dat we onze ogen moeten gebruiken voor een goede slaapplaats te zoeken want het is binnenkort weer donker. Dit lukt, bij een mooie inham besluiten we te stoppen, er is stromend water wat handig is voor ons en Pablo de volgende dag en we zijn goed veilig van de weg zodat vrachtwagens of andere voertuigen niet per ongeluk tegen ons aanrijden. Het avontuur is (nu echt) begonnen, morgen weer een dag!
